Χθες ήρθα πρώτος - πρώτος στο γραφείο.
Όχι ότι κοιμήθηκα και νωρίς. Ψιλοάϋπνος ήρθα!
Με το που θα έσκαγαν όμως οι υπόλοιποι στην εταιρία, θα άνοιγαν το PC τους, θα έμπαιναν στον Ίππασο και θα έβλεπαν το προχθεσινοβραδινό άρθρο.
Και θα άρχιζαν τα δουλέματα. Βλέπετε προχθές είχα τη φαεινή ιδέα να βγάλω μόνος μου τα μάτια μου!

Ήθελα λοιπόν να τους "ελέγχω" όταν θα έρχονται το πρωί ένας ένας, μπας και δεν προλάβουν να συννενοηθούν, τουλάχιστον...

Το βράδυ σκεφτόμουνα συνέχεια την νίλα που έπαθα με τα μετρήματα.
Μα, τρία δισεκατομμύρια στήλες σε ούτε 2 λεπτά, σε Pentium 3;
ΔΥΟ ΛΕΠΤΑ; Χάθηκε να είναι μισή ωρίτσα, έστω ένα τέταρτο... να δικαιολογηθώ λιγάκι. Ούτε δύο λεπτά;
Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, αλλά φαίνεται τα πολλά στριφογυρίσματα στο κρεβάτι βοήθησαν και μου κατέβηκε τουλάχιστον μια ιδέα.

Εντάξει, το πρόγραμμα μετράει απίστευτα γρήγορα, αλλά και τι με αυτό;
Και τι αριθμούς να διαλέξεις;
Στο ΛΟΤΤΟ τουλάχιστον είχαμε μέρες καιρό για να κάνουμε την επιλογή των αριθμών και αυτοί ήταν 49.
Εδώ τι έχουμε, πέντε λεπτά για 80 αριθμούς;

Με αυτές τις σκέψεις με πήρε τελικά ο ύπνος... χωρίς να ξέρω τι θα ξημερώσει...